Խաղի մեջ հմտանալը, բացի ակնհայտ ու պարզ հետևանքներից, որոնցիցա առողջ ու բազմազան անձնական կյանքը, խաղացողին բազում այլ առավելություններ է տալիս: Որպես օրինակ` խաղընկերոջ հետ շփվել սովորելով խաղացողը ձեռք է բերում ընդհանրապես մարդկանց հետ շփվելու հմտություններ, Խաղի ընթացքում սեփական Խաղի հետ կապված վախերը հաղթահարելով հասկանում է վախի բնույթը ու սովորում է կառավարել սեփական էմոցիոնալ ռեակցիաները, մարմինը տեսքի բերելով այն ավելի առողջ ու ուժեղ է դարձնում, Խաղային նպատակներ դնելով ու այդ նպատակներին հասնելով դառնում է նպատակասլաց ու ուժեղ կամքով օժտված անձնավորություն: Ամեն մի Խաղային ասպեկտ այս կամ այն կերպ ներազդում է խաղացողի կյանքի վրա, ու որպես կանոն ազդեցությունը շատ դրական է: Այս ամենի հետևանքով խաղացողի մոտ ցանկություն է առաջանում խաղալ ավելի ու ավելի շատ: Բայց դե ամեն ինչ էսքան ծիածնային ու անամպ չի:
Այս ամենը երբեմն բերում է խաղամոլության: Հստակ տենդենց կա, երբ Խաղը սկսումա լավ ստացվել, խաղացողը Խաղին ավելի ու ավելի շատ ժամանակա նվիրում, իսկ մնացած ամեն ինչ ծառայացնում է խաղին` սկսած հագնվելու ոճից վերջացրած աշխատանքով: Խաղացողն մոռանումա, որ Խաղնա ծառայում իրեն, ոչ թե հակառակը, ու ծայրահեղ դեպքերում Խաղը կարա իրեն ենթարկի խաղացողի կյանքի գրեթե բոլոր այլ կողմերը: Ընդ որում կախվածություն առաջացնող գլխավոր ֆակտորը սեքսը չի, ոչ էլ այլ խաղային արդյունքները ու այդ արդյունքներից ստացած հաճույքը: Գլխավոր ֆակտորը հաճույքնա, որը մարդ ստանումա Խաղի բուն պրոցեսից:
Այս ամենը չի նշանակում, որ Խաղի բուն պրոցեսից հաճույք ստանալը վատա կամ ճիշտ չի` ընդհակառակը, Խաղի էֆֆեկտիվության պայմաններից մեկը հենց պրոցեսից ստացած հաճույքնա: Բայց դե պետք չի մոռանալ, որ, կրկնվեմ, Խաղնա ծառայում խաղացողին, ոչ թե հակառակը:
Քրոսպոստինգ - http://www.akumb.am/entry.php/959-%D4%BD%D5%A1%D5%B2%D5%A1%D5%B4%D5%B8%D5%AC%D5%B8%D6%82%D5%A9%D5%B5%D5%B8%D6%82%D5%B6
