Հուր ու Սառույց, կամ էմոցիաներ

Խաղի ու էմոցիաների փոխկապվածության մասին կա էրկու գլխավոր թեորիա, սառը ու տաք:

Սառը թեորիան կուսուցանե, որ խաղին պետքա մոտենալ մաքսիմալ սառնասրտությամբ, ուշադիր, հավաքված ու զգոն, նկատել խաղընկերոջ բոլոր քայլերը ու համապատասխան կոնտրքայլեր ձեռնարկել, հետևելով սեփական ստրատեգիային ու էֆֆեկտիվ հասնելով նպատակներին: Պրակտիկ դա կարա արտահայտվի զանազան տակտիկական քայլերի կիրառմամբ, որոնք կարող են լինել կամ չլինել շաբլոնային: Օրինակ, եթե նկատում ես խաղընկերոջ մոտ որոշակի քանակությամբ որոշակի բարդության դրական նշաններ /կանաչ լույսեր/, հստակ գիտես, որ կարելիա խաղը բարդացնել ու անցնել համբուրվելուն:


Նմանօրինակ խաղը շատա նման շախմատի ու պոկերի՝ ինչքան հանգիստ ես, սառը, ինչքան շատ բան են նկատում, ինչքան լավ ես ծանոթ խաղի տեսական դրույթներին ու ինչքան շատ ես անցյալում խաղացել՝ էդքան լավ կխաղաս նաև հիմա: Էմոցիոնալ կապեր նման խաղը կարա առաջացնի կամ չառաջացնի՝ կախված խաղացողի հմտությունից ու կամքից: Մոտեցումը անչափ տարածվածա սեփական խաղում զանազան ՆԼԾական ու նմանատիպ հոգեբանական հնարքներ օգտագործող մարդկանց մոտ, ու հենց դրա համար խաղալ չիմացող մարդկանց կողմից համարվումա անազնիվ:

Երկրորդը կուսուցանե, որ խաղի ընթացքում առաջացող էմոցիաները պետքա ցուցադրես անկեղծ, տրվես էմոցիաներին ու խաղաս, օգտագործելով էմոցիաներից ստացած ուժը սեփական խարիզման ամրապնդելու համար: Նման խաղի ընթացքում ինտելեկտը ու հմտությունները գրեթե դեր չեն խաղում, նման խաղը կառուցվումա գլխավորապես ինտուիցիայի ու ռեֆլեքսների վրա /համբուրելու օրինակը շարունակելով՝ նման խաղի ժամանակ դու թքած ունես խաղընկերոջ կանաչ լույսերի վրա, բայց դե մեկա ինտուիտիվ զգում ես, որ համբուրելու պահը էկելա/, ու շատ ուժեղ, գրեթե անկառավարելի զգացմունքների, նույնիսկ կախվածության կարա բերի թե խաղընկերոջ, թե խաղացողի կողմից:

Իհարկե, իրական կյանքում ամեն ինչ մի քիչ ավելի խառնա ու շփոթված, քան թեորետիկ ասպարեզում, ու մաքուր սառը կամ տաք խաղի դժվարա հանդիպել: Բայց դե միևնույնա, խաղացողին օգտակարա ծանոթ լինել նմանատիպ թեորիաների՝ գոնե սեփական խաղը սթափ ընկալելու համար:

(քրոսպոսթինգ)